Frankrijk en België hebben eind vorig jaar na lang onderhandelen eindelijk een akkoord bereikt over de bepalingen van een nieuw dubbelbelastingverdrag (DBV). Dit is voorzien om in werking te treden ten vroegste op 1 januari 2023. Op het eerste zicht lijkt dit niet iets om als ondernemer meteen wakker van te liggen. Echter, aangezien een aantal clausules in het nieuwe verdrag grondige wijzigingen aanbrengen aan het fiscale klimaat, kan het aangewezen zijn de toekomstige impact hiervan reeds te analyseren en proactief te handelen om de fiscale gevolgen te beperken.
De bepalingen van het nieuw DBV zullen voornamelijk een impact hebben op (A) werknemers/bedrijfsleiders die actief zijn in Frankrijk, (B) beleggers in Franse aandelen en (C) eigenaars van Frans vastgoed. In dit artikel gaan we dieper in op het eerste luik.
Werknemers
Huidige verdragsregels
Als je werkt in een ander land dan het land waar je woont, stelt zich de vraag welk land jouw loon zal belasten: de werkstaat of de woonstaat? Om te vermijden dat beide landen belasting zouden heffen, hebben heel wat lidstaten dubbelbelastingverdragen met elkaar gesloten. Dit verdrag bepaalt dan of het de werkstaat of de woonstaat is die heffingsbevoegd is.
Als algemene regel voorziet een DBV dat beroepsinkomsten belastbaar zijn in het land waar de beroepsactiviteit fysiek wordt uitgeoefend (de werkstaat). Maar op deze algemene regel bestaat een belangrijke uitzondering: de zogenaamde “183-dagen regel”. Deze uitzondering zorgt ervoor dat het toch de woonstaat is die het beroepsinkomen mag belasten en niet de werkstaat.
In het huidige DBV tussen België en Frankrijk wordt diezelfde logica toegepast, met dat verschil evenwel dat de 183-regel een ietwat atypische invulling heeft in vergelijking met ander dubbelbelastingverdragen die België gesloten heeft. Op vandaag zal je als Belg die werkt in Frankrijk belast worden op je loon in België en niet in Frankrijk als volgende voorwaarden cumulatief voldaan zijn:
- Je hebt niet meer dan 183 dagen in Frankrijk gewerkt gedurende het kalenderjaar
- Je beroepsinkomen wordt betaald door een werkgever gevestigd in België
- Je werkgever heeft geen vaste inrichting in Frankrijk
Nieuwe verdragsregels
In het nieuwe verdrag is de omschrijving van de belastbaarheid van beroepsinkomsten van werknemers meer in lijn gebracht met de algemeen erkende principes en wordt de 183-regel herschreven.
Het algemeen geldende principe blijft: werk je in een ander land dan het land waar je woont, zal het de werkstaat zijn die je beroepsinkomsten zal belasten. Dit algemeen principe wordt buiten werking gesteld en zal de woonstaat heffingsbevoegd maken wanneer cumulatief voldaan is aan de volgende voorwaarden:
- Je werkt niet meer dan 183 dagen in Frankrijk en dit gedurende een tijdvak van 12 maanden
- Je beroepsinkomen wordt niet betaald door een werkgever gevestigd in Frankrijk
- Je werkgever heeft geen vaste inrichting in Frankrijk
Waar zit nu het verschil?
Stel: je woont in België en je werkt voor een Duitse werkgever 120 dagen in België en 100 dagen in Frankrijk. Je werkgever heeft geen vaste inrichting in Frankrijk.
Volgens het huidige verdrag zal je loon deels belast worden in België (zijnde het loon dat betrekking heeft op geleverde prestaties in België) en deels in Frankrijk (loon dat betrekking heeft op geleverde prestaties in Frankrijk). Je voldoet wel aan voorwaarde 1 (minder dan 183 kalenderdagen) en voorwaarde 3 (geen vaste inrichting in Frankrijk) maar omdat je werkgever niet in België is gevestigd, zal België dus niet de volledige heffingsbevoegdheid krijgen.
Volgens het nieuwe verdrag zal je loon daarentegen integraal belast worden in België: zowel aan voorwaarde 1, 2 als 3 is namelijk voldaan.
Bestuurders
Ook voor bestuurders dient er zich mogelijks een belangrijke wijziging aan m.b.t. de heffingsbevoegdheid van de bestuurdersbezoldigingen in de mate een bestuurder ook in Frankrijk fysiek aanwezig is voor de uitoefening van de beroepsactiviteit.
Volgens het huidige verdrag zijn bezoldigingen van bestuurders steeds belastbaar in het land waar de vennootschap gevestigd is, ongeacht waar de activiteiten effectief plaatsvinden. Het nieuwe verdrag omvat eveneens deze regel maar heeft wel nog een belangrijke uitzondering toegevoegd.
Als de bezoldiging verkregen is voor de verrichting van prestaties van dagelijkse werkzaamheden van leidinggevende of technische, commerciële of financiële aard, dan dient de analyse van de heffingsbevoegdheid bekeken te worden volgens de regels van werknemers (zoals hiervoor besproken). Dit betekent aldus dat bepaalde bestuurders mogelijks een gedeelte van hun bezoldiging in Frankrijk zullen moeten laten belasten.
Aarzel zeker niet ons hier te contacteren bij vragen.
Wens je een gesprek over de impact op jouw onderneming? Maak dan hier een afspraak met een van onze fiscaal adviseurs!
